ერევნის მოედნიდან ბაზრის ვერაზე გადატანა... |

ვანო ხოჯაბეგოვი - ყასბები
[25 ივნისი, 1885 წ. გაზეთი „დროება“]

„გუშინ წინ, ერევნის მეიდნიდამ ბაზარი ვერაზედ გადაიტანეს. მოვაჭრენი ვინც თავის ნებით არ მიდიოდნენ, ყაზახები ძალის ძალად ერეკებოდნენ. 

ურმები და პოვოზკები რომ გარეკეს ვერაზედ, ეს კიდევ ჰო, მაგრამ კვერცხისა, ქათმის და მაწვნის გამყიდავებიც რომ თან მიაყოლეს - ეს კი ვერაფერია. წარმოიდგინეთ, სოლოლაკში მცხოვრებელს რომ ერთი ქილა მაწონი უნდოდეს, ვერაზედ უნდა წავიდეს.

ჩვენის აზრით, რაც წვრილმანი ნაწარმოების გამყიდველებია, ისევ ძველს ალაგს უნდა დაეტოვებინათ, რადგანაც ქალაქის შუა-გული ადგილია და სოლოლაკის მცხოვრებლებს ერთი აბაზის კვერცხის საყიდლად ვერაზედ წასვლა არ მოუხდებოდათ“.

***

[13 ივლისი, 1885 წ. გაზეთი „დროება“]

„გაზ. „Тифлисские объявления“, - ს შეუტყვია, რომ ქალაქის ბევრს მცხოვრებლებს ქალაქის გამგეობაში შეუტანიათ საჩივრები ერევნის მეიდნიდამ ვერაზედ კვირის ბაზრის გადატანის შესახებ და უფრო სიშორეზედ ჩივიან; ამის გამო მალე მოხდება ქალაქის საბჭოს კრება იმის შესახებ, რომ ბაზარი ვერიდამ ისევ ერევნის მოედანზედ გადმოიტანონ“.

***

[25 ივლისი, 1885 წ. გაზეთი „დროება“]

„კავკაზს“ გაუგონია, რომ ათი თბილისელი მედუქნე პირობით შეკრულან და თითოს ათ-ათი თუმანი გამოუღია, რომ სოფლიდამ ჩამოტანილი საქონელი პირ-და-პირ სოფლელებთაგან ქალაქს გარედვე იყიდონ. 

ეს „საქმე“ უეჭველია მედუქნეებს ხელს მისცემს, რადგან სოფლელებმა მხოლოდ ვერის ხიდის მოედანზედ უნდა ჰყიდონ თავიანთ ნაწარმოები და ამ მოედანზედ წასვლა თბილისელებს ძალიან ეზარებათ. მედუქნეებს კი ხელს მისცემთ, მაგრამ ქალაქის ხალხს ხელს მისცემს თუ არა, - რა მოგახსენოთ.

ესეც ერთი ნაყოფი ერევნის მოედანზედ, შუა-ქალაქში, ბაზრის გაუქმებისა“.

***

[17 აგვისტო, 1885 წ. გაზეთი „დროება“]

„ამ ბოლოს დროს ჩვენი ქალაქის გამგეობა ერთგულად შეუდგა ახალი საბაზრო ადგილების აღმოჩენას. ვერის ბაზარი, როგორც მოგეხსენებათ, ვერაფრად გამოდგა. ახლა მეორე საბაზრო ადგილად გამგეობას რიყე ამოურჩევია“.

***

[27 აგვისტო, 1885 წ. გაზეთი „დროება“]

„როგორც ეტყობა ავლაბრის რიყეზედ ბაზარი მალე გაიხსნება. სასწორები და სხვა საჭიროება მეიდნისათვის ამ თვეში სრულიად მზად იქნება“.

***

[27 აგვისტო, 1885 წ. გაზეთი „დროება“]

„ქალაქის მცხოვრებთა საჩივარი მაზედ, რომ შუაგულ ქალაქში მოსპეს ყოველ დღე სახმარებელ საზრდოს გაყიდვა, არ დარჩა ხმად მღაღადებლისად უდაბნოსა შინა. 

ქალაქის გამგეობამ შეიწყნარა ეს საჩივარი და მოახდინა განკარგულება, რომ ქათმები, რძე და კვერცხი იყიდებოდეს თავად მუხრან-ბატონის სახლის ეზოში, რომელიც იარმუკაზეა“.

გიორგი ჭეიშვილი