კლუბებში და კერძო სახლებში გაცხარებული მასკარადებია, საღამოები და ბალები. ესრედ-წოდებული მაღალი საზოგადოება გულსმოდგინეთ დაიარება და მხიარულებს ამ მასკარადებში და ბალებში...
ქუჩებში ზურნის ხმა დილიდამ საღამომდინ და საღამოდამ დილამდინ. გაუწყნარებელი რახა-რუხი ფაეტონებისა; სამ-სამი კინტო ერთად სხედან და მიაქანებენ...
მაგრამ ეს ქრისტეს შობისა და ახალწლის დღესასწაული ჩვენს ქალაქში ისეთის ვაი-ვაგლახითა და მხიარულებით არ ჩაივლის ხოლმე, როგორც ნათლისღება დღე, რადგან სომხები, რომელნიც აქ მცხოვრებლების მომეტებულ ნაწილს შეადგენენ, ქრისტესშობასაც ამ ჩვენს ნათლიღება დღეს დღესასწაულობენ.
მთვრალების ყაყანი, მუშტი-კრივი, დალურჯებული პირისახეები, ლაზათიანი, თფილისური ლანძღვა-გინება, - ყველა ესენი აუცილებელ კუთვნილებას შეადგნენ ყოველ ამისთანა სახალხო დღესასწაულებისა და ახლა აქაც საკმაოდ არის...“
[გაზეთი „დროება“, 2 იანვარი, 1877 წ.]
***
★ „ახალწლის დღესასწაულებმა მშვიდობიანათ ჩაიარა ჩვენს ქალაქში.
მთვრალი, დალურჯებულ-დასისხლიანებული ცხვირ-პირი და გვერდები, მუშტი-კრივი, რასაკვირველია, საკმაოდ იყო, მაგრამ ამას ხო ჩვენში მშვიდობიანობა ჰქვიან.
საქმე იმაშია, რომ ამ დღეების განმავლობაში არცერთი მსხვილი ქურდობა და კაცის კვლა არ მომხდარა“...
[გაზეთი „დროება“, 5 იანვარი, 1877 წ.]
